78
HEEMSCHUT
Divingelo waar 't Bathinge schut een sluisje gered werd, doch waar nu geen
water meer door komt; te Oldekerk waar de oude klokkestoel bijstand noodig
heeft; te Schoort waar een wielerpad langs de duinen zal komen.
Doch er waren ook vraagstukken, die niet plaatselijk, maar alom zijn, zooals daar
is de steeds toenemende lust om jn stad en dorp de winkelpuien en de vensters
en deuren der huizen met roode verf te besmeren. Terwijl vroeger de natuur tot
voorbeeld diende voor de kleurenkeus aan de menschelijke woning, zijn er nu drie
kleuren die opgang doen en waarmede men vrijwel alles bederven kan: signaalrood,
reclamegeel en aluminiumverf.
Daar waren ook alom de antennepalen, die het silhouet der steden bederven. Het
Amsterdamsche Bouwtoezicht ging voor en verwijderde ze bij duizenden, doch
elders is dat nog moeilijk. Er zijn heele stadjes Lobith bedorven door ijzeren
straatmasten en antennestokken.
De electriciteitsvoorziening gaat nog steeds door met plaatsen van hooge masten.
Nu zal de streek van den Gelderschen IJsel aan de beurt komen.
De bemorsing van bosch en duin met papieren en flesschen, als gevolg van den
trek naar buiten, zal nu eens aangepakt worden door de Natuurhistorische Ver-
eeniging in samenwerking met den A.N.W.B., die reeds vele jaren vecht tegen
de „schillen en de doozen". Een nieuwe strijdmakker is altijd welkom.
Ook Ned.-Indië begint mede te doen. De pogingen voor natuurreservaten zijn
voldoende bekend. Dit jaar kwam te Batavia tot stand de Vereeniging tot Behoud
van Historische Bouwwerken.
Sluiten wij deze wat eentonige reeks met de vreugde, dat voor de tweede maal
de voorbladzijde van het Maandblad met een Oranje randje versierd werd, thans
wegens de geboorte van 't Prinsesje BEATRIX WlLHELMINA ARMGARD en als
een beleefdheid jegens H.M. de Koningin, die sedert een kwart eeuw Bescherm
vrouwe van den Bond Heemschut is.
De Secretaris,
A. A. Kok.
VERKEERSBORDEN
Verkeersborden verschijnen in grooten getale. Van allerwege komen de klachten.
Da borden met roode schijven, rood met witte streep en de beroemde P worden
inderdaad overdadig toegepast, zoo erg, dat zij hier en daar inplaats van weg
wijzend, opdringerig en ontsierend worden. Wanneer in een oude stad de hoofdstraat
tallooze dwarssteegjes heeft waar geen enkele automobilist zal denken in te rijden
staat daar nu bij elk dwarsstraatje zulk een jacobijnenteeken. De oude stoepen met
trapjes en keitjes en marmer en hekjes allemaal weg en vervangen door cementen
tegels, de oude banden van hardsteen of lavasteen weg en vervangen door betonnen
banden. Op deze cementen vlakte genormaliseerde lantaarnpalen, geverfd met
aluminiumverf en afgewisseld door roode schijven. Zoo worden de voetpaden in
de oude steden, in Brabant en Friesland, in Waterland en in den Achterhoek. Hoe
moet uit deze smakeloosheid ooit nog weer iets goeds groeien?
