92
HEEMSCHUT
tot 12 M. te brengen komen heele perceelen in den openbaren weg. Zulk een huis dient de
Gemeente in eigendom te verkrijgen en af te breken.
Reeds hebben eenige gevallen zich voorgedaan dat in de straten een huis vernieuwd moest
worden en het nieuwe huis in de nieuwe rooilijn moest komen, eenige meters achteruit. Dat
verliep heel soepel. Eerstens door de diepe bouwblokken die het onbelangrijk maken of men
een beetje achteruit gaat, doch vooral door de Brabantsche goedmoedigheid en 't welbegrepen
belang waarbij winstbejag op den achtergrond raakt. Het vrijkomende stukje werd voor een
matig bedrag aan de Gemeente overgedaan. Door het gebruik ontstond daarvoor vanzelf
een tarief per M2. Op een enkele pjek wordt van een perceel een zoodanig stuk afgesneden,
dat bij afbraak van het huis zoo weinig overschiet dat daar geen huis op gebouwd kan
worden. Voor deze gevallen zal een schadevergoeding vastgesteld moeten worden, hetgeen
echter nog niet voorgekomen is.
Achtergevelrooilijnen. Bij de bestudeering van de kaarten bleek ras dat in de groote bouw
blokken, vooral het blok tusschen de Lind en de spoorbaan, allerlei ongerechtigheden waren.
Langs een binnenpaadje waren arbeiderswoningen gebouwd op de achtererven der huizen.
Op andere terreinen was het voorgekomen dat een huis tot sigarenfabriek werd en bij
vooruitgang van 't bedrijf in den tuin een kistvormig bouwwerk erbij gemaakt werd en
daarachter nog een. Dit was mogelijk bij bouwterreinen van meer dan 100 M. diep. Om
dit euvel te beteugelen werden achtergevelrooilijnen ontworpen, waarbij een forsche bebouwde
diepte van soms wel 40 M. als maximum werd aangenomen om het overblijvende open te
houden. Bij de behandeling van het uitbreidingsplan zijn deze achtergevelrooilijnen echter
niet vastgesteld. De greep was al groot en moeilijk genoeg-achtergevelrooilijnen in bestaande
bebouwing kunnen altijd nog geregeld worden. Wel werden achtergevelrooilijnen vastgesteld
voor de hierna te noemen nieuwe bouwblokken, de eigenlijke uitbreiding. Het euvel der
teveel volbouwde bouwblokken is nog niet van dien aard dat dit kwaad kan. De kleine
woninkjes kunnen wanneer ze versleten zijn of onbewoonbaar verklaard worden, toch niet
weer opgebouwd worden omdat-ze niet aan den openbaren weg liggen. Rest het geval van
den fabrikant die achter zijn huis zijn fabriek wil uitbreiden; dit is slechts een enkele keer
voorkomend geval waarbij ook nog andere factoren van belang zijn.
Wijze van bebouwing. In de geheele bebouwde kom is gesloten bebouwing toegestaan. Dit
was feitelijk al reeds zoo behoudens dat hier en daar een tuin aan den weg ligt of een
ruimte tusschen de huizen is om de groote achterterreinen te bereiken. Op dergelijke plekken
kan men bezwaarlijk een bouwverbod leggen en ze zullen ook niet zoo snel volgebouwd worden.
De hoogte der bebouwing is niet geregeld. Dit is niet noodig. De huizen maakt met niet zoo
hoog dat ze hinderlijk zijn voor den overbuurman. De enkeling die een buitensporig hoog
huis wil bouwen krijgt een afwijzende beschikking, krijgt geen bouwvergunning op aesthetische
gronden, ingevolge de welstandsbepaling in de bouwverordening.
(Wordt vervolgd.) A. A. KOK, architect.
Gemeentearchief Oisterwijk in het Raadhuis. Charter van 1230, confirmatie van Aartshertog ALBERTUS en van
ISABELLA.
2) Reproductie van het eerste en laatste blad dezer merkwaardige akte in het Jaarverslag 1930 der Gem Oisterwijk-
3) A. HUYBERS, Oud-Oisterwijk.
4/ J. CUNEN, Geschiedenis van Oss, 1932. Plattegrond dier vesting blz. 33
5) Jaarverslag der Gemeente Oisterwijk, in de jaren 1925 1930 jaarlijks geïllustreerd verschenen, daarvoor en daarna
volgens de voorschriften 5-jaarhjks.
