HEEMSCHUT
IN'DE GESPAARDE BOSCHGEDEELTEN BLOEIT
SALOMONSZEGEL
i
Het terrein klimt naar de 100 M.
Duidelijke teekenen wijzen er op,
dat het slinkend bosch vroeger
veel meer uitgebreidheid had.
Naast den weg rechts staat een
populier met een in haar kroon
woekerende marentak (Viscum
album), waarschijnlijk 't meest
noordelijk exemplaar van Neder
land. Vliegende herten (Lucanus
cervus) vinden nog nauwelijks
gelegenheid meer om uit terusten
op 'n eikestam of om zich te ver
zadigen aan 't uitvloeiend sap
er van. Plotseling valt als het
ware onze weg naar beneden.
Steil en hoog zijn de taluds en
allerlei heesters overhuiven den
weg. Hier en daar slingert een
onzer „lianen", de boschrank
(Clematis vitalba) haar lange slierten in het rond of haagt haar rijke, roomgele bloesemtrossen
lokkend uit buiten de donkere bladeren. Over nauwelijks 200 M. afstand zijn we 30 M. de
diepte ingegaan. Voor ons ligt.de groote hoeve jWatersley-hof in frisch-witte kalkkleur en
evenals de meer noordelijke hoeven Lahrhof en Haas-Sittard zoo gebouwd, dat ze in vroeger
onrustige tijden groote veiligheid boden en aan on,gewenschte gasten den toegang onmogelijk
maakten. Een heel eind terug ligt schilderachtig OR.den hoogen rand het uit 1732 dateerend
kasteel Watersleyde, dat na herhaald wisselen van eigenaar sinds 1895 aan de Franciscanen
van Gorheim-Sigmaringen kwam, die er een onderwijsinrichting in vestigden. In den plantentuin
zijn er veel zeldzame Limburgsche planten bij elkaar gebracht.
We volgen nu den weg rechts langs den sterk-hellenden beboschten rand. Links klimt de
bodem weer naar den
Wintraekerberg toe. In
de gespaarde boschgedeel
ten bloeit hier nog naast
de vele varens salomons
zegel, aronskelk, rapunzel-
klokje,boschboterbloem en
waldmeister. In de Heil
werken we ons met moeite
door het struweel omhoog
om op het Heidje eenige
oogenbhkken te verpoo-
zen. Wat een heerlijk zitje
hier 1 Wat 'n prachtig ge
zicht Vlak voor ons,
ettelijke tientéllen meters BIJ OPHOVEI^ ZET ZE EEN MOLEN IN BEWEGING
