HBBJS
flj
ZUID-HOLLAND
Het schiet niet op...
ZEELAND
Met Louis van Roode op reis
I ï/U-i*.
Boskoop heeft op haar grond
gebied veel panden die het
waard zijn om als monument
beschermd te worden. Toch
was het gemeentebestuur daar
tot voor kort nauwelijks van
doordrongen. Tot de Com
missie Zuid-Holland B&W
verzocht om 19 panden tot
gemeentelijk monument aan
te wijzen. In 2013 besloten
B&W om panden alleen dan
als gemeentelijk monument
aan te wijzen, indien dat de instemming zou hebben van
de eigenaren. Helaas was dat bij de meeste van de 19 panden
niet het geval. Die panden zijn dan ook niet als gemeentelijk
monument aangewezen.
De Commissie Zuid-Holland heeft daartegen bezwaar gemaakt,
omdat er geen sprake was van een ordentelijke belangenafwe
ging. B&W hebben niet gemotiveerd aangegeven, waarom zij
aan het positief advies van de monumentencommissie voorbij
zijn gegaan. Panden kunnen ook tegen de wil van de eigenaar
als monument worden aangewezen. Het gaat hier om het -
niet altijd duidelijke - belang van de eigenaar tegen het alge
meen belang van de bescherming van cultuurhistorisch erf
goed. Op het bezwaar is vanwege de gemeentelijke herindeling
nog niet beslist. Dat Boskoop toch wel trots is op het grote
aantal beschermingswaardige panden, blijkt uit het boekje 'In
Boskoop staat een huis, dorp met waardevol erfgoed'. Met dit
boekje, dat eind 2013 vlak voor de opheffing van de gemeente
Boskoop verscheen, wilden B&W van Boskoop een document
achterlaten voor het erfgoedbeleid van de nieuwe gemeente
Alphen aan den Rijn, waarin Boskoop is opgegaan.
Prof. Jacob Kistemaker, directeur van het Amsterdams Insti
tuut voor Moleculaire fysica (AMOLF), was zo geboeid door het
werk van Louis van Roode (1914-1964) dat hij een mozaïek
voor in de hal van zijn laboratorium liet maken. Hij gaf in 1960
de opdracht aan Louis van Roode en zijn medewerkers, inclu
sief dochter Robi, voor het maken een mozaïek over de evo
lutie. Bij recente nieuwbouw van het instituut is er in de visie
van de nieuwe directeur geen plaats meer voor het mozaïek.
Het wordt gered door professor Jaap Boon en verwijderd door
Art Conservation. Bij gebrek aan een goede herbestemming
slaat de commissie Zeeland het in onderdelen op bij de Stich
ting Cultureel Erfgoed Zeeland (SCEZ, erfgoedhuis Zeeland) in
Middelburg. Plaatsing in hotel Britannia in Vlissingen zou een
goede optie zijn, maar door de eindeloze juridische procedu
res tussen de gemeente Vlissingen en een projectontwikkelaar
blijkt dit geen haalbare kaart. De commissie besluit het dan
maar aan te bieden aan derden. Hierop reageert het Science
Center van de Technische Universiteit Delft, die er een uit
stekende plek voor heeft bij de vakgroep Kernfysica. Restau-
ratiebedrijf Art Conservation transporteert het mozaïek naar
hun atelier in Vlaardingen, waar het van de asbestdrager wordt
ontdaan en gerestaureerd. Vervolgens gaat het in onderdelen
naar het Science Centre in Delft, waar het op de wand van de
expositieruimte een permanente plaats heeft gekregen.
Detail van het mozaïek
op de oorspronkelijke
plaats in Amsterdam.
De mozaïeksteentjes na
verwijdering van het asbest.
HEEMSCHUT JAARVERSLAG 2013 13