aankomst op Java een aangename herinnering behouden heb ben. Het is op zich zelf geen onaardige groep gebouwen, bestaande uit een centraal gedeelte, bevattende eetzaal c.a., ter weerszijden waarvan logeerpaviljoens gegroepeerd zijn. De situering is echter ook weer volkomen willekeurig, zonder enige samenhang met de omgeving. Maar er is niets permanen- ter dan semi-permanent. Toen omstreeks 1930 een einde aan de oorspronkelijke bestemming kwam, werd het achtereen volgens voor verschillende andere doeleinden gebruikt. Ten zuiden van dit hotel vindt men een fontein en boom beplanting, zo maar willekeurig geplaatst. Dit gedeelte van het plein werd jaarlijks gebruikt voor de z.g. „Pasar Gambir", een soort jaarmarkt. Er verrezen daar dan tijdelijke gebouwen van bamboe en hout, gedekt met atap (vervaardigd van palm bladeren), in geestige, aan verschillende Indonesische bouw stijlen ontleende, vormen, met frisse kleuren verlevendigd. Het was vooral de gemeente-architect Antonisse, die gedu rende een reeks van jaren met veel smaak en fantasie een steeds nieuw en boeiend geheel de „Pasar Gambir"-gangers wist voor te toveren. Zijn werk werd na zijn pensionnering op verdienstelijke wijze in overeenkomstige geest voortgezet door architect Robert Deppe (gedurende internering tijdens de Ja panse bezetting overleden). Zo was dan elk jaar dit hoekje van het plein vol fleur en kleur, een genoeglijk kijkspel en plaats van vermaak voor alle landaarden, jong en oud (zie als voorbeeld afb. 34). Het oostelijk deel van het plein, ten zuiden van het Fromberg- park, werd bezet met sportterreinen van de B.S.C. (Bataviase Sport Club), waarbij in 1936 een groot clubhuis verrees; ver der verschillende voet- en korfbalvelden, de renbaan der B.B.W.S. (Batavia-Buitenzorg Wedloop Sociëteit, 1905), en een wielerbaan, 1936. In de zuid-oosthoek werden nog enige semi-permanente gebouwtjes opgericht. Het geheel is dus zeer rommelig en onoverzichtelijk. Het is niet overdreven van een chaos te spreken. Ook de bebouwing langs de, het plein om gevende lanen, veranderde in verband met wijziging van be stemming. De deftige oud-Indische huizen bleken aan de latere wooneisen niet meer te voldoen: zij waren te groot en te duur 142

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1954 | | pagina 145