van de Engelse wijsgeer en architect Morris, het
wetenschappelijk onderzoek van de nationale kunst
van het verleden, werd men duidelijker bewust dat
de classistische bouwstijl toch eigenlijk een plant van
vreemde bodem was, en zijn vormen slechts een uit
heems kleed.
De karaktervolle bouwwerken van de middeleeuwen
die men nog voor ogen had, waren zonder twijfel
een veel typischer uiting van de Noordse volksaard,
dan de voorname, doch vergelijkenderwijs inhouds-
arme gebouwen van het neo-classicisme.
Te Turnhout werden vanaf 1880 tot 1910 door
vader en zonen Taeymans vele gebouwen opgericht
in neo-gothiek en neo-Vlaams-renaissance. Vader
Taeymans zal van 1885 tot het einde van zijn loop
baan (1901) de geest huldigen van de neo-romantiek,
de geest van Viollet-le-Duc in Frankrijk, Dr Cuypers
in Nederland en Beyaert, Blomme gebroeders en
meer anderen in ons land.
Algemeen mogen we zeggen dat gans de 19e eeuw
door er een zekere gebondenheid was. Alle schep
pende arbeid scheen gedrukt alhoewel er een niet te
ontkennen eenheid in het stadsbeeld bereikt werd.
Vooraleer de gebouwen te vermelden door Pieter
Jozef Taeymans te Turnhout opgericht, citeren we
een reeks woningen en gebouwen in een klassieke
19e eeuwse architectuur die door hun eenvoud zich
goed in een kleinstad hebben aangepast:
Op de Markt N° 10 (M. Beynens), N° 29 (Baron de
Four). Deze laatste woning werd rond 1850 ge
bouwd, de rondbogige ramen op de verdieping
hebben zich bij ons minder aangepast. Dezelfde
rondbogige ramen op de verdieping (maar minder
118
