ven en dit, ook in de practijk, deden. Zoo bezit ik
onder anderen schrift, dat zóó klein geschreven is,
dat zelfs met een sterk vergrootglas de letters en
cijfers nog moeilijk leesbaar zijn, ondanks dat dit
wonderbaarlijk kleine schrift prachtig gelijkmatig is
gemaakt. Behalve schriftkunstenaar was degene, die
de pen vöor dergelijk werk wist te snijden, ook in
zijn soort een kunstenaar. En was de inkt, die men
destijds gebruikte, van een voor dat doel buitenge
wone geschiktheid. Als wij tegenwoordige inkten
gebruiken, zijn zij vaak te dik, te drabbig, waardoor
de letters beginnen te vloeien en dus niet „gesneden"
op perkament of papier zich aan ons oog vertoonen.
Dun calligrafisch schrift te maken met de in den
handel voorkomende soorten „Oost-Indische inkt"
is een probleem. Dunne krullen zijn daarmede met
de pen haast niet te maken. Toch eischt de cliché
maker, dat de door hem te clicheeren teekeningen
met een zeer zwarte soort inkt gemaakt worden. Het
is jammer, dat het niet mogelijk is dat kleine schrift
te reproduceeren. Een afdruk daarvan zou niet lees
baar zijn. Zijn er thans nog menschen die zeer klein
schrift kunnen maken Stellig. Ik zelf 'heb wel eens,
zonder de minste moeite, met een gewone stalen pen
op de grootte van een oud Nederlandsc'h stuivertje
(kleiner dus dan een dubbeltje, 1/2X het „Onze
Vader" geschreven, toen ik eens voor de aardigheid
zei, dat ik dit gebed wel op de grootte van zoo'n
muntstukje zou kunnen schrijven. Als men zoo altijd
62
