avondommegang hebben gebrand. Uit andere stads
archieven blijkt dat door ons heele land in de 15e en
16e eeuw een kinderbisschop werd gekozen; de gees
telijke en de stedelijke overheid schonken dan geld,
kleeren, schoenen of lekkers. Als alle kinderomme
gangen ontaardde ook deze in bedelarij, zoodat in de
17e eeuw het bedelen met mijter en kromstaf werd
verboden. 1
Andere aardige bijzonderheden van onze oudste
Sint-Nicolaasviering in kerkelijk verband brengen de
rekeningen van kerkmeesters der Sint-Nicolaaskerk
te Utrecht, welke van 1427 af aanwezig zijn. Hierin
komt van den aanvang af geregeld een post voor van
drie of vier paar kleine kinderschoentjes met eenig
geld erin, die op 6 December om Godswille aan de
armen werden geschonken. Deze kinderschoen met de
daarin verborgen verrassing is waarschijnlijk te ver
klaren uit de bekende legende, dat Sint Nicolaas aan
drie zusters, die door hun vader uit armoede den
breeden weg zouden zijn opgestuurd, elk des nachts
een bruidsschat in den schoen wierp.
Hoe is Sint Nicolaas zelf de brenger der geschen
ken geworden?
Het feit dat de Heilige ook van de kloosterscholen
de patroon was geworden, verklaart dit. Sint Nicolaas
beloonde de vlijtigen en braven, bestrafte de onop-
passendenzijn feestdag bood de gewenschte gelegen
heid tot een kleine dramatische voorstelling, bij de
middeleeuwers zoo geliefd. Dan zal een der leeraars
of kloosterlingen zich hebben verkleed als Sint Nico
laas, die de kinderen ondervroeg, lekkers uitdeelde aan
de vlijtigen, maar de luiaards tuchtigde met zijn
roede, het onmisbare instrument bij de middel-
eeuwsche opvoeding. Aldus treedt Sint Nicolaas om
streeks 1200 op in een kloosterschool van Normandië,
uitstralingspunt van dit gebruik, dat zich van de 13e
94
