kleine troepjes van kinderen loopen, die hun Rampion
aan familie en kennissen gaan toonen.
Soms wordt te Venlo op den avond van 10 Novem
ber Sinter Merte, gezeten in een open rijtuig en ge
volgd door duizenden kinderen, plechtig ingehaald.
Eén enkele maal heeft op het Mgr. Nolensplein een
groot vuur gebrand, doch dit ging uit van de Ven-
losche verkenners.
Te Venlo is Sint Maarten tevens een groot huiselijk
feest. Komen de kinderen van hun rondgang met lam
pions door de stad thuis, dan wordt de tafel terzijde
gezet, een brandende kaars op den grond geplaatst en
allen, kinderen, ouders en dienstpersoneel, dansen
hand aan hand daarom heen en zingen onafgebroken
Sintermertes veugelke
Haet ein roëd keugelke,
Haet eind blauw stertje,
Hoepsa Sintermerte.
Onder het zingen wordt er eensklaps van achter
de deur gestrooid, ofwel Sint Maarten zelf treedt
binnen, al of niet gevolgd door Zwarten Piet, die een
zak torst. De kinderen moeten voor den Heilige dan
sen of hun gebed opzeggen, daarna begint Zwarte
Piet te strooien en men grabbelt naar de appels, kas
tanjes en noten. Geschenken worden niet gegeven,
dit gebeurt alleen met Sint Nicolaas.
Is Sint Maarten weer vertrokken, dan komt het
feestgerecht ter tafel, de „k'meelkes", kleine, vet ge
smeerde en rijkelijk met basterdsuiker en kaneel be
strooide krentebroodjes, die in het wafelijzer worden
gebakken. Zulk een heerlijk feest is Sint Maarten
voor de inwoners van Venlo, dat wie van hen in later
jaren elders woont, op dien dag altijd met heimwee
daaraan terugdenkt.
Het Sint-Maartensvogeltje, waarvan het liedje
85
