geschoten dan in Zeeland, doch hier ontbreekt de
zwierige praal van optocht en vendelzwaaien, kiest de
koning zich geen koningin, noch viert men tot besluit
het vroolijke koningsfeest. Alleen de papieren bloe
men, successievelijk gestoken aan de hoeden van de
prijswinnaars die een deel van den vogel afschoten,
brengen nog wat kleur aan, terwijl hier en daar een
kleine tractatie van den koning den vroegeren gilde-
maaltijd vervangt.
Hoeveel schilderachtiger schouwspel bieden daaren
tegen de Brabantsche, Limburgsche en Geldersche
schutters, als zij op Pinkstermaandag, ook wel op
Kerstmismaandag, Hemelvaartsdag en patroonsdag,
niet altijd jaarlijks, ook wel om de twee of meer jaren,
optrekken met hun breedgerande pluimhoeden, hagel
witte pantalons en oranje sjerpen, de Limburgers
daarentegen in oude legeruniformen. Vooral in Bra
bant, waar de tamboer roffelt op zijn hoogen koperen
trommel, het paard van den standaardruiter of alféris
met papieren bloemen en kleurige strikken is versierd
(afb. 42). In golvende lijn wordt het voorwaarts ge
stuurd, terwijl de vaandrig zijn dunne zijden vaan
onophoudelijk zwaait in een reeks van schoone, in
elkaar vloeiende zwenkingen. Dit vendelzwaaien, als
eerbewijs bij allerlei gelegenheid gebracht, heeft in
Brabant zeer kundige beoefenaars. Ook in Gelder
land, waar gebruik is met twee vaandels te zwaaien;
in Limburg gaat deze nobele kunst verloren.
Behalve in de reeds genoemde provincies wordt
het vogelschieten ook beoefend op ééne plaats van
Overijssel, n.1. te Haaksbergen, waar het gebruik zeer
in eere wordt gehouden met kleurigen optocht en
vroolijk koningsfeest.
In het Katholieke gebied woont de gilde eerst ge
zamenlijk de Mis bij en trekt met vanen en wapenen
de kerk binnen. Vandaar gaat men onder het spelen
72
