ven, dat in de laatste jaren de jeugd in dorpen als
Oude- en Nijehome, Katlijk en Mildam verschillende
kleine vuurtjes stookt, waarvoor zij reeds lang vóór
Paschen de noodige brandstof inzamelt. Ook te Jub-
bega ontsteken zij een „Peaskebult". Van de Noorde
lijke eilanden kent nog alleen Ameland het Paasch-
vuur.
Zeer omvangrijk, soms wel twaalf meter hoog, zijn
de officieele Paaschvuren die men de laatste jaren in
Twenthe bij de steden ontsteekt, waarvoor de bevol
king zich een toegangsbewijs kan koopen. Men ziet
echter een Paaschvuur liever in landelijke omgeving
met boeren op klompen dan met de heeren van de
feestcommissie. Toch heeft dit officieele Paaschvuur
ook zijn goede zijdewegens meer toezicht op het
brandmateriaal en de samenstelling van den brand
stapel wordt er nu minder natuurschoon vernield.
Voor de particuliere vuren werden onder onze mooie
brem en jeneverbes meermalen ware slachtingen aan
gericht.
Een grootere rol dan het Paaschvuur speelt het nog
alom gebruikelijke Paaschei. Als kiem van nieuw le
ven bergt en schenkt het ei levenskracht. De primi
tief denkende mensch hield deze kracht voor over
draagbaar, men at eieren om krachtig te worden. Zie
hier de verklaring van het gebruik om in het voor
jaar eieren te eten. Dit ei moest zijn kracht ook over
brengen op het veld, daarom verspreidde men eieren
over de velden. Daarna kon men ze desnoods opeten
dan werd de kracht eerst overgedragen op het veld
en vervolgens op den mensch.
In het Christendom werd het geloof aan de kracht
van het ei nog versterkt doordat men in het ei zag
het witte graf, waaruit het leven (Christus) weer op
rijst. Bovendien werden de Paascheieren als eerste
51
