allerlei afwijkende vormen. Ook bieden de hoofd
typen nog velerlei verscheidenheid wat de afwerking
betreft. Elke plaats heeft haar traditioneele palm
paasch, die zich door een kleinigheid, een andere
rangschikking, kleur, versiering of lekkernij, van die
der naburige plaatsen onderscheidt.
Deze rijkgeschakeerde volkskunst is nu bezig uit te
sterven. Het zijn steeds jonger kinderen die men nog
met een palmpaasch ziet loopen (afb. 29). Men wil
thans het palmpaaschgebruik nieuw leven inblazen
vereenigingen en particulieren beijveren zich om
wedstrijden en optochten met prijzen te organiseeren.
Hoezeer deze georganiseerde palmpaaschoptochten
met muziekcorpsen aan het hoofd ook in den smaak
van de kinderen vallen, die er bij honderden aan
deelnemen, herleving brengen zij niet. Blijft de op
tocht een jaar achterwege, dan ziet men geen kind
met een palmpaasch loopen. Hoe zou men dit ook
kunnen verwachten bij een vernieuwing, die lijnrecht
tegen de oude traditie ingaat?
Kinderen die spontaan wedijverden wie de mooiste
palmpaasch had, worden nu bij advertentie opge
roepen, door prijzen aangelokt. Volwassenen loopen
mee om den stoet te regelen en nemen door hun aan
wezigheid het kinderlijke van zoo'n optocht weg. Het
slepend gezongen palmpaaschliedje van de kinderen,
als deze nog zingen, wordt overstemd door schette
rende fanfaremuziek. Allerlei fantasievormen van
palmpaschen worden rondgedragen.
Gezonder is de daarnaast bestaande propaganda
die van binnen uit werkt. Reeds komt het voor dat
ouders onder invloed van de artikelen welke de pers
in den Paaschtijd over Palmzondaggebruiken pleegt
te plaatsen, hun kinderen bewerken om de traditie
voort te zetten. Doch er zijn streken in ons land, waar
ook deze eenvoudige en rechtstreeksche propaganda
47
