Eerst toen het den glasblazer gelukte met schier
bovenmenschelijke inspanning en vaardigheid
geweldige glascylinders te blazen, deze van beide
koppen te ontdoen, open te ritsen en vlak te bui
gen, werden glas-afmetingen verkregen die als
één ruit de licht-opening konden vullen waardoor
de loodstripjes overbodig werden (3). Juister
gezegd, de loodstrippen werden vervangen door
houten roedjes. De algemeen bekende „kleine"
ruitjes, welke nog in vele oude huizen te zien zijn.
Later was ook deze onderverdeeling overbodig
omdat glasplaten van meerdere meters hoogte en
breedte werden gegoten en gewalst.
Wij maken dus niet zelf het gekleurd glas, doch
betrekken het van speciaal daarop ingestelde
fabrieken in het buitenland. Vooral Engelsche
fabrieken vervaardigen glas van prachtige struc
tuur en kleurnuances. Trouwens, het palet van
gekleurde glassoorten is nu onoverzichtelijk groot
geworden, terwijl men het in de middeleeuwen
met rood, blauw, groen, okergeel, purper, grijs
en groenachtig wit, zij het ook genuanceerd, moest
en ook voortreffelijk kon stellen.
Gekleurd glas verkreeg men door aan de kleur-
looze glasmassa metalen toe te voegen en samen
te smelten. De legende dat voor het vervaardigen
van gekleurd glas ook edelgesteente zou zijn ge
bruikt mist allen grond van waarheid, hoewel de
prachtige kleuren van het oude glas niet voor
edelgesteente behoeven onder te doen.
Niet altijd is de glasplaat massief gekleurd. Al
vroeg kende men de techniek om aan de blaaspijp
14
