breidde zich hoe langer hoe meer uit. Deze uitbreiding was
het gevolg van het verlangen goederen vlugger te vervoe
ren. Hand in hand met den snellen groei van het spoor
wegnet ging de ontwikkeling van den bruggenbouw. Wat
vroeger eeuwen eischte, geschiedde nu in decenniën. Ook
het rollend materiaal werd steeds sterker. Vergelijken wij
in het Spoorweg-Museum de eerste locomotief „D'Arend"
uit 1839 met de „Jumbo" van nu, dan is het David en
Goliath. Zoo'n reus kan heel wat langere en zwaardere
treinen trekken, met het gevolg, dat de spoorbrug door
de belangrijke vermeerdering van den last, sterker moet
worden. Een enkel cijfer. De asbelasting der locomotief
is van 11000 lbs in 1835 gestegen tot 65000 lbs in 1925;
de locomotief zelf van 22000 lbs tot 616000 lbs, zonder
tender, met tender 840000 lbs. Een lbs is een Engelsch
pond (0.453 kg).
In betrekkelijk korten tijd werden dientengevolge vele
bruggen,vernieuwd. Nieuwe typen werden ontworpen, ge
bouwd en verbeterd; een ware bruggencultus ontstond.
De geschiedenis hiervan na te gaan eischt, harer waardig
te zijn, een uitvoerige behandeling. Edoch zij zou te tech
nisch worden en dit boekje te uitgebreid maken.
Niet alleen waren de spoorbruggen, welke berekend moes
ten zijn op de steeds zwaarder wordende belasting, ook de
tramwegen en geheel het vrachtwagenverkeer vooral toen
de auto haar intrede deed eischten zwaarder geconstru
eerde bruggen. Heel wat mooie oude bruggen zijn daaraan
ten offer gevallen. Ik wil niet onredelijk zijn. Die mooie
oude bruggen waren het resultaat van een eeuwenlange
ambachtelijke cultuur. De ontwikkeling der hedendaagscbe
ijzeren en stalen bruggen daarentegen loopt pas hoogstens
over een eeuw. Van cultuur kan nog geen sprake zijn; zij is
pas in haar meisjesjaren. Er zijn teekenen, dat zij den vol
wassen leeftijd gaat bereiken. Een mensch van een en twin
tig jaar is er echter nog niet, al is hij dan meerderjarig. Pas
op dertigjarigen leeftijd staat een mensch, geheel zichzelf
beheerschend, gereed zijn werk goed te kunnen doen.
124
