beruchten „Waterstaatsstijl". Het is een z.g.
stationsgebouw le klasse: er waren vijf klas
sen van stationsgebouwen, alle volgens het
zelfde „patroon" gebouwd, maar alleen af
dalend in grootte. Het stationsgebouw te
Zwolle is bijna gelijk aan het Dordtsche spe
cimen: beide dateeren uit de jaren rond 1870.
Iets minder leelijk is het gebouw van het Ge
meentelijk Gymnasium aan de Cornelis de
Wittstraat uit 1876. De in 1882 gebouwde
watertoren der gemeentelijke Hoogdruk
waterleiding echter, gelegen op een terrein
tusschen den Noordendijk en het'Wantij,
was vóór de verbouwing van eenige jaren
geleden een goed staal van burgerlijke
bouwkunst uit de 19e eeuw. Architect hier
van was de toenmalige directeur van Ge
meentewerken te Dordrecht, J. A. van der
Kloes, later hoogleeraar aan de Polytechni
sche School te Delft.
Maar met alle deze besprekingen ben ik, in
figuurlijken zin althans, tweemaal buiten
mijn boekje gegaan: ik zou het alleen maar
over de historische schoonheid van Dor
drecht hebben, terwijl ik in dit hoofdstuk tel
kens op leelijke gebouwen heb gewezen en
bovendien heb ik eenige malen gesproken
over gebouwen, gelegen buiten het door de
Riedijks-, Spui- en Kalkhavens en de rivie
ren omsloten terrein.
122
