werd tot dit doel ingericht. Vanaf den wal, de kale
bleek, boomen waren in Hinaeloopen onbekend
kwam men door de deur in een portaaltje, dat in de
kamer was uitgespaard. Een ruitje, waarvoor een glas
gordijntje, deed er een schemerig licht binnen vallen,
zoodat men den gaanden en komenden man kon
observeeren. Specifiek Hindeloopensch is de plaatsing
van de ramen in den gevel, waar aan de deurzijde
slechts een venster was aangebracht, terwijl men aan
de andere zijde een dubbel raam met de hierboven
beschreven kruiskozijnen en glas in lood ramen vond,
zooals op de afbeelding der bruiloft te zien is. (Afb. 5).
Treedt men door de eiken deur de kamer binnen, dan
treft aanstonds de veelheid van kleuren, die men
ternauwernood achter den eenvoudigen gevel zou
durven vermoeden. Als een verslag van een verklonken
grandioos muziekfeest doet iedere beschrijving van een
Hindelooper interieur aan. De onmogelijkheid om dit
rijke en warme kleurengamma, dat niettemin nooit
vermoeit, in zwarten inkt vast te leggen is over
duidelijk. Zoo bekoorlijk als een Hindelooper kamer
alleen nog als museumstuk te bewonderen is, zoo
dor en doodsch is de opsomming, daar dit spel van
lijn en kleur, motief en sfeer met geen woorden valt
te verbeelden. Het Hindelooper wiegje of stoel in een
moderne kamer, de fraaie bijbelkast in een hall, zooals
op de oude kunst geïnspireerd het hedendaagsche
Hindeloopen ze levert, mogen een indruk geven van de
gedurfde kleurencombinaties en de bloemrijkheid der
motieven, maar het geeft niet het levenswarme in
terieur uit den bloeitijd, waar het diepe fond van het
door den tijd donkergebruinde eikenhout der bed-
schutten contrasteert tegen het heldere blauw van de
Makkumer tegelwanden, de fleurig beschilderde tafels
en stoelen, welke met de bonte kleederdracht der
vrouwen een symphonie van tinten tooveren.
Bij het binnenkomen valt allereerst het oog op de
47
