zoodat er van een blijvend contact nooit sprake was.
Huwelijken met Noorschen kwamen bijna niet voor en
weesmeesters erkenden eens, dat zij eenige brieven in
het Noorsch in een boedel aanwezig niet konden lezen.
Er moeten genoeg Hindeloopers zijn geweest, die niet
verder kwamen en keken dan Nerva en Drontheim
vice versa.
Ten tweede onderhielden de vrouwen onderling veel
contact en leefden de bewoners van het aan drie zijden
door water omgeven stadje letterlijk en figuurlijk vooral
in een gesloten gemeenschap, waar tradities hoog ge
houden werden. Wat de mannen eventueel tijdens hun
reizen in den vreemde hadden afgeleerd kwam spoedig
weer in den ouden vorm terug door de lange winter
avonden thuis gesleten. Natuurlijk waren er elementen,
die onweerstaanbaar op alle schippers, welke den Noor
schen houthandel dreven, inwerkten, doch deze werden
geassimileerd en in het eigen opgenomen, waar ze
intact konden blijven omdat er gewoonlijk met ma
trozen en bootslieden uit eigen omgeving werd gevaren.
De vaart op Noorwegen voornamelijk is beslissend ge
weest bij de wording van het Hindelooper eigen. Wat
men daar aan gebruiksvoorwerpen zag droeg op eigen
bodem rijke vrucht. In het naburige Wams, waar de
Middellandsche Zeevaart meer aftrek vond, moet een
veel rijker meubileering geweest zijn dan in Hinde-
loopen, dat in alles meer op het stoere en minder ver
fijnde Noorden was ingesteld.
Doch dit is een vooruitloopen op de vraag naar het
Hindelooper volkskunstproduct, waarvan a priori
echter wel vastgesteld kan worden, dat het niet anders
gezien kan worden dan als een vrucht van verre reizen.
33
3
