HOOFDSTUK VIII
HERFST IN HET BOSCH
Het begint met enkele blaadjes. Onzichtbaar, niet
opvallend tusschen de duizenden groene in de nog
volle kroon, gaan ze eind Augustus verkleuren. Vuur
rood worden ze, geel of goudbruin en naarmate de
herfst vordert verdwijnt het groen geheel en winnen de
kleuren nog aan diepte. Zoolang de stormen en ruk
winden van November nog niet bulderen over het land
en de pannen van de daken rukken, de regenbuien
uitblijven, blijven al die kleurige bladeren stil en roer
loos tusschen de takken hangen. Maar als de eerste
nachtvorst opruiming heeft gehouden onder de herfst-
asters en afrikanen in den tuin en de temperatuur
daarna gaat stijgen alsof het lente was, laten de bla
deren bij tientallen tegelijk los en bedekken ze als een
bont mozaiek den grond.
In dezen tijd van eind Augustus tot aan het eind van
de slachtmaand wordt ons voor de zooveelste maal in
het jaar duidelijk hoe iedere boom weliswaar hetzelfde
reageert op nachtvorst en storm, maar er toch zijn
eigen herfstgewoonten en manieren op nahoudt. Ten
eerste zijn er de boomen en struiken die al vroeg hun
bladeren laten vallen, maar niet hun geheele tooi
ineens kwijt raken. Daarnaast staan dan de andere
boomen die tot diep in den winter hun bladervracht
behouden. Ook de kleuren zijn verschillendPrachtig
is dat te zien aan de iepen langs de stadsgrachten, die
meestal vlekkig groengeel verkleuren, maar ook wel
helder geel worden of groen als gras blijven. Waaraan
deze wispelturigheid is te wijten is meestal niet te
zeggen. Ook de kastanjes laten niet gelijktijdig hun
bladeren vallen. In het voorjaar leerden we deze prach
tige boomen reeds kennen als individualisten, ook in
het najaar blijven ze trouw aan deze karaktereigen-
76
