houder het huis met de belendende tuinen en
bouwde er een manege, die wij thans nog in een
door de P.T.T. gebruikte opslagplaats kunnen
terugvinden.
Zoo houdt deze mooie schilderachtige hoek in het
oude Voorhout met zijn statig oprijzende ramen
een reeks van herinneringen in zich besloten: de
vrome zin eener vorstin, de geleerdheid van een
deftig klooster, de praal van menig adellijk ge
slacht, tot vernielzucht opgezweepte godsijver, met
politiek beladen rechtzinnigheid, en daarnaast on
nadenkend utilitarisme, dat kanonnen giet in het
gebouw des vredes. Wat ons van dat alles bleef,
hoe fragmentarisch en niet onbedorven meer, is
echter een brok edele baksteenarchitectuur, mooi
van lijn en van kleur.
Dankt de oude Parochiekerk van het dorp „die
Haghe" haar grootschheid aan grafelijke gunst,
en de Dominicaner Kloosterkerk haar ontstaan
aan vorstelijke milddadigheid, in^het hart van het
dorp bouwden de dorpelingen zelf hun Raadhuis
nog juist op de grens van het tijdperk der mid
deleeuwen, immers nog in 1564 en 1565, één jaar
voor de beeldenstorm den burgerstrijd ontketen
de, drie jaar vóór de eigenlijke worsteling der
bevrijding uit het oude landsheerlijke gezag begon.
Wij moeten het gebouw op den hoek van Groen
markt en Kerkhofplein dan ook nog tot datgene
rekenen wat ons uit de middeleeuwen bleef, zelfs
al toont het in zijn uiterlijke vormen de teekenen
van reeds geboren te zijn in een periode, die vroeg
om vernieuwing.
38
