de fraaie ineensluitende houten zoldering slechts
door een minimum van zware kolommen gedragen
wordt. Te weerszijden staan er, wijd uiteen, niet
meer dan drie. En dit ruimte-effect wordt nog
veredeld door den vrijen blik in het koor, open
met een breeden triomfboog, een effect, dat niet
weinig verhoogd wordt door de rijke verlichting
van het koor zelf door een krans van hoogliggende
vensters, terwijl het bovendien een niet minder
gaaf licht uit de hooge ramen van den breeden
krans der kapellen krijgt.
„Inderdaad", zoo schrijft de bouwmeester Pe
ters,1) „in haar eenvoudige doch zoo ruime plan-
en gewelfvorm ligt geheel en al het karakteristieke,
ligt het monumentale onzer Sint Jacobskerk, waar
in de houtbouw op werkelijk in ons land in die
afmeting eenige wijze toont, welk een grootsch
effect een architect, die gevoel voor ruimtegroe-
peering heeft, en wien de vrijheid gelaten wordt
om van den traditioneelen kerkplan-vorm eeniger-
mate af te wijken met de allerbescheidenste en
minst kostbare middelen kan bereiken." En Peters
gaf deze bewonderende beschouwing op een tijd
stip, waarop hij nog gerechtvaardigde klachten
uiten kon over de mishandeling, welke het inwen
dige van de kerk te lijden had gehad door onge
voelige en ontluisterende herstellingen en restau
raties gedurende de 19de eeuw, waartegenover hij
met klem een ongedaan maken van dat alles be
pleitte. Dit pleit hebben hij en zijn medestanders
In een artikel aan de Kerk gewijd in die Haghe, 1900,
blz. 165.
28
