stadsuitgaven staat nog vermeld de aankoop van 3000
brooden „om te deylen die ermen, tot loff God van
Hemelryk ende welvaart Mr- Aryaens van Utrecht ge
boren, ende Paeus van Romen gecoren." Stadsmuzi
kanten speelden enkele avonden op de stadhuisbrug „ter
eeren ende triumphe, dat onse alreheilichste vader, die
Paeus Adrianus Sextus, te Rome gecroont worden
was." De paus zelf schreef echter aan zijn vriend„lek
hadde liever gewild buyten pauselicke, cardinaelsche ende
bisschoppelicke weerdigheyt, in mijn proosdye te Utrecht
God te dienen." De nieuwe paus Adriaan VI stierf reeds
in den zomer van het volgende jaarhij had zijn nieuwe
woning te Utrecht, die naar hem Paushuize genoemd
werd, nooit gezien. Ook de St. Maartensdam werd naar
hem Pausdam genoemd.
Als een van de belangrijkste Utrechtsche huizen werd
Paushuize meermalen als officieele ambtswoning ge
bruikt; in de 16e eeuw kochten de Staten van Utrecht
deze woning voor den gouverneur van hun provincie.
Deze hebben er echter maar kort verblijf gehouden, daar
zij weldra in het ruimere Bisschopshof gingen resideeren.
In 1672 bezetten de Fransche troepen Utrecht en
Paushuize werd de woning van den hertog van Luxem-
bourg, bevelhebber van het Fransche bezettingsleger.
Tijdens het vredescongres te Utrecht in 1712 en 1713,
dat een einde maakte aan den Spaanschen successie
oorlog, werd Paushuize toegewezen aan den afgezant van
den Duitschen keizer, graaf van Sintzendorf.
Twee jaar later had een aanzienlijke verbouwing
plaats, daar de eigenares verlof kreeg „in de straat agter
St. Pieter te maken een grote deur met een balcon daer
boven, straatwaarts uytstekende 3 a 4 voeten" de hoofd
ingang lag dus sedert 1714 aan de straatzijde en het
balcon is hier nog altijd aanwezig.
In het begin van 1787 gingen de Prinsgezinden in
Holland zich beter organiseerenin verscheiden plaatsen
werden „Oprechte Vaderlandsche Sociëteiten" opgericht.
In Utrecht huurden de aanhangers van den Prins Paus
huize af, om er geregeld hun bijeenkomsten te houden;
84
