van het dorp op de kaart zeker mooier geweest
zijn. De achterweg, die aan de oostzijde daar een
poover begin mee maakt, is onvoldoende om dat
beeld voor ons op te roepen. Maar wat hebt ge
aan een mooie kaart op een leelijk plein? Beter
is het in Oudelande, waar de kaart niet mooi,
maar het plein een juweel is. De kerk staat er
wel wat achteraf door de school, die op 't eind
van de vorige eeuw in den kerkhof gebouwd is,
maar dat is nog niets, vergeleken bij vernielingen
die elders in dezen tijd zijn uitgevoerd. De rust is
op het dorpsplein gebleven, waar de straat aan
den huizenkant langs de stoepen gaat. Natuurlijk
staan ook hier langs dezen wand weer geschoren
lindeboomen. Heusch niet alleen voor de fraaiig
heid, maar ook voor de zon. Deze huizen met de
voorgevels op het westen kunnen dat scherm best
gebruiken en bedenk maar eens een zonwering
die beter is en tegelijk zoo vormbepalend. Onge
veer in het zwaartepunt van den driehoek, een
paar meter uit de as, beheerscht de groote dorps
linde het plein. Omdat ze in Oudelande even
graag roddelen als in de chique sociëteiten staat
er om die linde een groote leugenbank. Haar
breede kruin verhindert het scherpe licht om door
te dringen in de duistere geschiedenissen die daar
verteld worden en houdt het malsche zomerbuitje
tegen dat het vuur van de welsprekendheid bij
geval wat ontijdig zou blusschen. Als ge daar op
de witte steentjes en het zand voor het raadhuis
wat loopt te peinzen over de ondeugd, die aan-
50
