c. S t ij 1 en b e s c h r ij v i n g.
De O.L. Vrouwekerk behoort met de St. Servaaskerk tot
de voornaamste vertegenwoordigers van de Limburgsche
Romaansche bouwkunst, die ook in de Romaansche Lim
burgsche dorpskerken min of meer dezelfde kenmerken
vertoont.
Men kan namelijk bij de kerkelijke Romaansche bouwkunst
in Nederland een afzonderlijke Limburgsche of Zuid-Lim-
burgsche groep onderscheiden, die een gemengd Maas-
Rijnlandsch karakter heeft.
Deze groep onderscheidt zich o.a. door het gebruik van
het steeds hier aangewende materiaal, nl. de kolenzand-
steen en de mergel. Een ander kenmerk is, dat wij er de
toepassing van den Rijnlandschen westbouw vinden, ter
wijl de dwarsgalerij en de flankeerende torens bij de absis
eveneens op Rijnlandsche invloeden teruggaan.
Daarentegen zijn in het grondplan invloeden van Cluny
te ontdekken.
Bovendien zijn er Noord-Fransche invloeden aanwezig in
het rijke beeldhouwwerk en de steenplastiek, met dien ver
stande, dat wij voor de steenplastiek van twee afzonder
lijke Maastrichtsche beeldhouwersateliers kunnen spre
ken.
De O.L. Vrouwekerk bezit, wat haar aspect betreft, in
hooge mate ook de andere kenmerken der Maaslandsche
bouwkunst. Zij onderscheidt zich door haar grootschen,
bijna ruwen eenvoud, haar strakke overzichtelijkheid en
monumentale klaarheid. De sobere eenvoud bij de Maas
landsche bouwkunst wordt nog versterkt door het gebruikte
materiaal, de ruige kolenzandsteen. De versieringen van
het kerkgebouw zelf zijn ook hier, evenals bij andere ker
ken van de 11e en eerste helft der 12e eeuw, met uitzon
dering der later gemaakte kapiteelen tot een minimum
beperkt.
Wat het bouwplan betreft, zijn de Limburgsche Romaan
sche kerken driebeukige pijlerbasilieken, waarbij de lengte
richting beklemtoond is.
48
