Van de vele mooie huizen, die gedeeltelijk in den rococo
stijl zijn gebouwd, zijn er nog vele overgebleven. Voor een
overzicht zij naar elders verwezen (5e Hfdst.).
Wij mogen van de 18e eeuw niet afscheid nemen, alvorens
nog eerst iets over de kleur der gevels medegedeeld te
hebben.
Het verven der gevels, althans waar dat de gevels der
stadsgebouwen betreft, is eerst tegen het midden der 18e
eeuw opgekomen en wel uit noodzaak bij gelegenheid van
reparaties en veranderingen. Uit oude bestekken blijkt, dat
den eersten keer van verven sprake is bij gelegenheid van
de reparaties, uitgevoerd aan het gouvernementshuis in de
Bouillonstraat in 1749. Hierbij zal de aannemer „den
voorgevel van den heelen bouw eene bleeke roode couleur
laeten geven, naer dat hij alles sal hebben laeten voegen
hetgeene nogh niet gevoeght is, ende de blauwe steenen
met eene grauwe olyverwe laeten verwen". Blijkbaar ge
schiedde dit alles om het kleurverschil tusschen oud en
nieuw metselwerk te doen verdwijnen.
In de 18e eeuw werden bij verschillende 17e eeuwsche
huizen de kruisvensters door z.g. Fransche en Italiaansche
ramen vervangen en zoo werd ook bij dit soort verande
ringen de tendentie om de gevels te verven bevorderd, zoo
als te concludeeren valt uit het in 1772 vermelde bestek
van het Commandantshuis op de Tongerschestraat.
Het verven en bepleisteren der gevels schijnt eerst tegen
het begin der 19e eeuw meer algemeen te zijn geworden,
deels uit noodzaak om bij restauraties een gelijke kleur
te verkrijgen, deels onder invloed van den kunstsmaak uit
die dagen. En hiermee komen wij aan de 19e en 20e eeuw,
in welken tijd het stadsbeeld van Maastricht wederom sterk
veranderd is.
Dat stadsbeeld heeft in de 19e eeuw door een complex van
drie oorzaken van algemeen-historischen, militairen en
economischen aard groote veranderingen ondergaan.
Allereerst werden door en tijdens de Fransche overheer-
sching alle kloosters, kapellen en gasthuizen opgeheven
en daaraan een andere bestemming gegeven. Bij deze ge-
42
