Karei de Groote hebben hier vaak hun verblijf gehad; de
Duitsche Karolingers, Arnulf en Lodewijk het Kind troffen
er belangrijke beschikkingen. Deze laatste, tevens de laat
ste Karolinger, schonk aan de Luiksche bisschoppen het
recht van munt en tol te Maastricht.
Tot goed begrip hiervan dient vooraf vermeld te worden,
dat St. Hubertus, de 21e bisschop van Maastricht, om
streeks 723 den zetel naar Luik verplaatste. Zoodoende
traden de Luiksche bisschoppen in de rechten van hun
Maastrichtsche voorgangers en werden deze rechten, zoo
als reeds gezegd, door den laatsten Karolinger, Lodewijk
het Kind, die te Maastricht begraven werd, aanzienlijk uit
gebreid door hun het recht van munt en tol in deze stad
te verleenen. Dit schijnt ook mede oorzaak te zijn geweest
van de latere tweeheerigheid der stad. De Luiksche bis
schoppen deelden namelijk het gezag binnen de stad met
de Brabantsche hertogen en wel krachtens de bij diploom
van 1204 door Philips van Zwaben verleende beleening
van een gedeelte der stad aan hertog Hendrik I. Deze
tweeheerigheid heeft meer dan zeven eeuwen, tot aan de
- inname der stad door de Franschen in 1794 geduurd.
Intusschen had Maastricht in 1229 haar steenen omwalling
gekregen dank zij het feit, dat de bisschopszetel te Luik
vacant was en de hertog van Brabant het van groot belang
achtte, dat het kruispunt van den handelsweg van Keulen
naar Brabant, dus van den Rijn naar de Schelde en van den
waterweg van Zuid naar Noord ter plaatse beveiligd werd.
Langzamerhand is Maastricht van omwalde stad in den
loop der eeuwen tot vesting uitgegroeid met een uitgebreid
stelsel van verdedigings- en buitenwerken. Als zoodanig
heeft zij dan ook den zwaren cijns aan de geschiedenis
betaald, want niet minder dan 21 belegeringen en aan
slagen heeft de stad van 1206 tot 1794 te verduren gehad.
Daarbij is zij enkele malen voor een groot deel verwoest
geweest, zooals in 1579. Doch steeds heeft zij zich daarvan
weer hersteld, zij het dan niet altijd in dezelfde mate of
hetzelfde tempo. Want het leven der steden is taai, omdat
het eigenlijk het leven der menschen is.
17
Maastricht. 2
