Maastricht zijn op tal van plaatsen voorwerpen uit prae-
historischen tijd gevonden, inzonderheid uit het neolithi-
cum, ongeveer 5.000 jaren geleden. Bekend zijn de prae-
historische ateliers van Rijckholt, St. Geertruid en Grons-
veld 8—12 K.M. van Maastricht), waar in putten, door
onderaardsche gangen verbonden, steenen en hertshoornen
voorwerpen werden aangetroffen, waarvan de techniek op
een oude traditie berust. Te Stein, eveneens in de buurt
van Maastricht, werden naast vele uit vuursteen vervaar
digde gebruiksvoorwerpen ook hutkommen ontdekt. Deze
hutten waren in de derde phase van bewoning door een
twee wallen- en grachtensysteem omgeven.
Iets dergelijks, namelijk hutkommen met sporen van een
gracht en van een wal of palissadeering rondom, vond men
in 1924 zelfs in de onmiddellijke nabijheid der stad, op het
plateau van Caberg, thans tot Maastricht behoorend.
Vondsten uit de jaren 1931 en volgende hebben verder tot
de merkwaardige ontdekking geleid, dat ook Maastricht
zelf reeds vóór den Romeinschen tijd is bewoond geweest.
Naast een groot fragment van een steenen bijl en verschil
lende andere voorwerpen van praehistorischen aard vond
men in de Groote Staat op 5 M. onder het maaiveld een
hutkom.
Door deze en andere vondsten is komen vast te staan, dat
Maastricht reeds in praehistorischen tijd en wel in de oude
binnenstad bewoning gekend heeft.
Het is dan ook volkomen logisch, dat vóór den aanleg der
Romeinsche heirwegen, die later in Maastricht elkaar
zouden kruisen, reeds in praehistorische tijden de Maas de
natuurlijke verbindingsweg was van Zuid naar Noord.
Daarnaast waren er reeds een of meer land- of handelswe
gen, die gedeeltelijk van West naar Oost liepen en zich dus
van het vastgeloopen pad van den praehistorieker via den
smallen veldweg van den protohistorieker tot de latere
breede, verharde Romeinsche heirwegen zouden ontwik
kelen. Langs deze paden en veldwegen heeft de prae
historische mensch uit de omgeving van Maastricht zich
bewogen van en naar de verschillende door hem bewoonde,
10
