VIERDE HOOFDSTUK
OUDE NOORD-N ED ERLAN D SC H E
MAJOLICA, SCHOTELGOED
Wanneer men in een museum of een hoogst enkele
maal nog in een oude apotheek mooie zalfpotten of
albarelli1) ziet, dan hebben die gebruiksvoorwerpen,
hoe keurig ook een moderne zakelijk ingerichte apo
theek er uit ziet, zeer groote aantrekkelijkheid. Waren
de moderne potten en flesschen technisch en daarom
uit hygiënisch oogpunt niet beter, dan zouden wij ge
neigd zijn over achteruitgang van smaak te spreken.
Nu is dit wel niet juist, maar de mooie, gedempt witte
apothekerspotten met hun warmgetinte glanzende huid
en harmonische kleuren zijn toch heel wat smaakvol
ler. Het is ook nog iets anders of wij ze met hun door
blauw bladwerk omringde of kleurige, ingebakken eti
ketten in de rij zouden zien staan in een oude apotheek
of dat men er enkele stukken van in een museum aan
treft, of daar zelfs een oude apotheek, waar geen leven
meer in de brouwerij is, ziet opgesteld. Van de mooie
oude Noord-Nederlandsche majolica zijn er maar wei
nig albarelli en andere potten overgebleven. In het
Friesch museum te Leeuwarden bevinden zich twee
siroopkannen, afkomstig uit een oude apotheek in
Friesland, maar wel niet in Friesland gemaakt. Zij ver
loochenen met de aan Italiaansch bladwerk „foglie"
herinnerende versiering, die ook op ander vaatwerk en
tegels voorkomt, hun Italiaansche afkomst niet, afb. 2.
Zoowel bij deze siroopkannen als bij den albarello in
het Museum Boymans te Rotterdam - één uit een serie
van zes - afb. 3, met hetzelfde bladornament, is eenige
twijfel over Zuid- of Noord-Nederlandsch maaksel niet
U De Italiaansche benaming albarello wordt veel voor deze
oude apothekerspotten gebruikt.
79
