besef gekomen dat zoo'n bijzonder fijne tak
van religieuse volkskleinkunst niet verwaar
loosd mag worden. Kunstenaars snijden
vaantjes in hout, naar schilderijen worden
steendrukken gemaakt en zincos worden ver
vaardigd naar oude afdrukken, omdat de
platen óf verloren gegaan, öf in handen van
verzamelaars en musea zijn geraakt.
Dat een duidelijk sprekende voorstelling
door het volk gewaardeerd wordt, bewijst
wel de verkoop dit jaar van vijfhonderd
vaantjes op den Zondag in het octaaf van
den heiligen Gerardus Majella te Bergeik.
De vaantjes zijn bedoeld als herinneringen
aan een bedevaart, en daarom mag daarop
het miraculeuse beeld, waarom men dien
tocht ondernam, niet ontbreken: een enkele
maal slechts is dit vervangen door een weer
gave van het wonder, dat aan het bedevaarts
oord zijn groote bekendheid verleende. Ook
de kerk of kapel, waarin het beeld staat, is
vaak te zien; soms gaat er een processie met
vanen en kruisen heen of ziet men een zege
ning van paarden afgebeeld. Steeds dragen
dan processiegangers vaantjes in hun hand
of op hun hoed, en zijn deze aan het hoofd
stel van de paarden bevestigd.
Zoowel voor de studie van de religieuse
volkskunst, als voor die der volksgeneeskun-
67
