in 1708 tijdens den Spaanschen successieoorlog Brussel
hielp verdedigen tegen de aanvallen van den Keur
vorst van Beieren, zijn vrouw als verrassing dezen vijver
liet graven door Renswoudsche werkloozen.
Aan dezen tijd herinneren ook de fraaie woningen
langs den straatweg, waar personeel van Renswoude
woonde. Een achttal is nog volkomen gaaf gebleven, 't
zijn juweeltjes van oude landelijke bouwkunst. Helaas
is in de laatste jaren een aantal verbouwd tot kleine
winkeltjes, waarbij de verhoudingen totaal zijn be
dorven.
Na den dood van Frederik Adriaan van Reede ging
Renswoude over naar de familie Taets van Amerongen,
die er tot den huidigen dag woont.
Omvang en hoofdindeeling van het park zijn nog
geheel als op de oude afbeeldingen. Het broderiepar
terre achter het gebouw is echter vergraven tot een
landschappelijken vijver waar het gebouw zich in weer
spiegelt, de kleinere vijvers zijn dichtgegroeid, de dool
hoven en kleine siertuinen zijn verstikt onder de uit
groeiende boomkruinen.
Het meest typische barok-punt van het park is nog
steeds het einde van het kanaal, waar men over den
langen vijver tusschen de boomen recht op den voor
gevel van het kasteel ziet.
Wanneer Renswoude ooit weer een tijd van voor
spoed zou meemaken, ware het te wenschen dat dit
grand canal eens werd schoongemaakt en op zijn oude
breedte werd gebracht, dat een deel van het te dichte
bosch werd geruimd en vervangen door een beplanting
in den stijl van het gebouw.
Aan den Veluwschen kant van de Geldersche Vallei
liggen de buitens eveneens op korte afstanden vaneen
nabij Wageningen het 19e eeuwsche Belmonte, met
even fraaie uitzichten over de Betuwe als de Duno, aan
het dal van de Renkumsche beken Oranje Nassau
Oord, thans sanatorium, vroeger het buiten Korten-
100
