Fig. 25. Tuin van den Assumburg.
Overbeek, Holland op z'n Smalst, Watervliet, Schoon
oord en Wijkeroog.
Tusschen Beverwijk en den spoorwegovergang vin
den wij terug, zij het met een sterk verlandschappelijkt
park, het mooie buitentje Scheybeek, waar Vondel
meermalen dè gast was van Laurens Baeck, wiens
dochter hij bezong in den „Beekzang aan Katharine
Baeck":
„Wycker Bietje, die bij 't Beekje
Nestelt, en geeft menigh steekje,
Die uw honigh komt te dicht,
Wacker Nymfje, die zoo klaertjes
Met uw ooghjes op de blaertjes
Flickert, blickert, straelt en licht,
Zegh my meisje, die zoo netjes,
Poezelachtigh zijt en vetjes,
Levend, helder, welgedaen,
Waarvan mooghje soo wel tieren,
Daer al d'andere, arme dieren
Bleeck en treurig quijnen gaan?
Nog steeds is Scheybeek welverzorgd, „levend, hel
der, welgedaan", in tegenstelling met het verval dat wij
op zoo vele buitens aantreffen. Ook van den naasten
54
