deze belangen op evenwichtige wijze met elkaar te
verzoenen, als het echter maar geprobeerd wordt!
Dit probeeren is tot dusver te zwak geweest, eerst
thans schijnt er kans te bestaan, dat er méér op het
landschap zal worden gelet. Aan de Maas werd
door den invloed van de natuurbescherming een
mooi wiel, het Soldatenwiel bij Lith, gespaard, er
werd geen grondspecie in gestort of wat dan ook.
Thans zal aan den IJsel, de laatste onzer groote
rivieren, die nog niet gekanaliseerd was, een ander
systeem worden gevolgd. In overleg tusschen de
technici en strijders voor het behoud van het na
tuurschoon zal al het mogelijke, let wel al het mo
gelijke, worden gedaan om bij het kanaliseeren de
merkwaardigheden op aesthetisch en wetenschap
pelijk terrein te behouden. De uitdrukking „al het
mogelijke" houdt in, dat men rekening moet houden
met verlies. Vanzelfsprekend kan bij zulke groote
werken niet alles behouden blijven, doch als het
maar gelukt met het voornaamste mogen wij al te
vreden zijn. Het IJseldal is niet alleen interessant
om zijn bijzonder fraaie meanders (bij De Steeg,
Dieren en andere punten), het is ook rijk aan doode,
lamme en nog levende IJsels, meestal met een rijke
moerasflora gevuld en van belang als wijkplaats
van talrijke moerasvogels in het cultuurland, er zijn
ook nog mooie halfwilde weiden. Hoe schoon de
natuur er wel is, evenals trouwens de cultuur, heeft
niemand beter dan dr. Thijsse ons verteld het
beteekent dan ook een erkenning van Thijsse's on-
vermoeiden strijd voor het behoud vart onze lande-
80
