gaande in het veenmosplantengezelschap met dop
heide en zelfs struikheide. Dichte wildernissen, ware
oernatuur, zijn er ontstaan. De lepelaars hebben er
twee flinke kolonies, purperreigers zijn er lang niet
zeldzaam. Een ware schatkamer der natuur!
In de duinen komen ook meertjes en moerassen
voor, welke in schoonheid en in planten- en dieren
leven met de schatkamers van het waterrijke veen-
land wedijveren: het bekendst zijn de Muyen op
Texel, de Geul op Texel, het Zwanewater bij Cal-
lantsoog en de meertjes in Voorne's Duin. Nooit
zal een door den mensch tot stand gekomen land
schap, welk landschap dan ook, deze natuur in
schoonheid kunnen overtreffen. Geen wonder, dat
dit natuurschoon in veilig beheer werd gesteld, het
behoort tot het beste en schoonste wat wij bezitten.
Zoo hoog staat de cultureele waarde van het na
tuurschoon van onze plassen en moerassen (de broek
landen langs rivieren en beken inbegrepen), dat het
wel haast onmogelijk moet heeten, dat getracht
wordt thans nog belangrijke stukken van de 18000
H.A. te doen verdwijnen. Toch is het zoo. Nu zit
het inpolderen den Hollanders in het bloed, maar
het is nu toch wel zoo ver in ons dichtbevolkte land
(zoo niet het dichtstbevolkte van Europa!) gekomen,
dat wij deze schoonheid en ontspanningsgebieden
niet meer kunnen missen. Voor tal van stedelingen
is „het water" onontbeerlijk geworden, zij moéten
zich in de vrije natuur kunnen vermeien. De Ver-
eeniging tot Behoud van Natuurmonumenten en It
Fryske Gea hebben ingezien welke waarde de moe-
30
