nieuwe stadspoorten, waarvan nu alleen de
Heerepoort nog over is tenminste de buiten
gevel ervan, in den tuin van het Rijksmuseum te
Amsterdam x) zijn nu geen baksteenen bouw
werken meer met hooge torens. De nieuwe verde
digingswijze vereischte zware wallen met breede
grachten en uitspringende bastions of dwingers.
De poorten werden gemetselde doorgangen, waar-
tusschen kazematten, in de wallen, bekleed met
buiten- en binnengevels, veelal in natuursteen. Nog
heden kan men aan de sterke buiging van de
Westerkade en aan deelen van het Noorderplant
soen, waar nog een stuk van deze oude bevestiging
met een ingang bewaard is gebleven behalve
het Poortershuisje het eenige overblijfsel van de
omwalling den vorm der vroegere bastions
herkennen.
Ook voor de gebouwen in de stad kan de kaart
ons nog iets leeren. Zoo zien wij op de Groote
Markt, „Dat Brede marckt", zooals het op den
plattegrond heet, weer het oude Raad- en Wijnhuis,
met het torentje op dit laatste, opgeteekend. Ook
20
l) Veel Groningers zouden de poort weer gaarne in
Groningen zien terugkeeren; tot heden zijn de be
zwaren, aan de plaatsing verbonden, nog niet over
wonnen. De binnenzijde of stadszijde van de poort,
is verloren gegaan; men kan die op foto's in het
Gemeente-Archief en het Museum van Oudheden nog
zien; het zijn twee eenvoudige bloksgewijze ingedeelde
pilasters van natuursteen tegen een muurvlak van
baksteen, met een sluitsteen en twee hoekplinten van
natuursteen. In een groote ruimte tusschen de buiten
en binnenzijde bevonden zich de kazematten.
