voren, waarbij zelfs de inscriptie finaal van den rand wordt weggedrongen om als „quantité négligeable" een nieuw plekje te verwerven boven en (of) onder het groote hoofdwapen. Als regel staan de kwartie ren verticaal gerangschikt op de lange zijden, maar naar Westfaalsch voorbeeld kennen wij in onze Ooste lijke provinciën en nog in Utrecht zulke reeksen in horizontalen stand. Ja, er komen gevallen voor, waar bij de wapens alléén moeten spreken. De inscriptie, de toelichting met woorden, wordt dan totaal over bodig want het wapen, in combinatie met vele illustere kwartieren vermag den kenner reeds uit te wijzen welke heer of vrouwe hier begraven ligt. Sapienti sat In de latere middeleeuwen breekt tengevolge van het een en ander de tijd meer en meer aan, waarin deze monumenten in eigenlijken zin steenen charters" ge noemd kunnen worden. Want we komen in dit tijd vak omtrent den persoon heel wat te weten in tegen stelling met vroeger. Behalve dat de zerk dan een min of meer gelijkend portret van den overledene, van zijn echtgenoote of de kinderen verschaft, komen er afbeeldingen op voor van gebruiksvoorwerpen (wapens), wordt de kleeding scherper aangeduid of ontbreekt zelfs het geliefde huisdier (de hond) niet. De begeleidende kwartierwapens wijzen op een serie van verheven voorouders en ten laatste preciseert een randschrift den levenstijd van het echtpaar waarin dan weldra een opsomming van de aardsche bezit tingen, later nog van de voornaamste functiën, pleegt te volgen. Ook de titulatuur blijft niet achterwege. Wanneer voor een persoonsnaam het woordje „heer" is toege voegd vermag men er staat op te maken, dat de steen bedoeld was voor een priester of wel voor een ridder, terwijl het voorkomen van de miskelk verder 45

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1942 | | pagina 64