Terwijl nu meestal de kruisen alleen op de hoeken
voorkomen, staan zij hier op de voorste helft van
den steen. Alles wijst er dan op dat deze mensa
destijds gediend heeft op een niet-vrij staand altaar
of op een altaar, dat een hoogen bovenbouw gehad
moet hebben. Zeer merkwaardig is in dit geval voorts
nog het feit, dat op dezen steen verschillende mer
ken geplaatst zijn. Men kan aannemen, dat die toe
voegsels van later tijd dateeren, waardoor zij te be
schouwen zouden zijn als aanduidingen van den
eigendom van het graf, waarop de mensa terecht is
gekomen. Maar het is evenzeer mogelijk, dat deze
merken wijzen op een schenking van het altaar door
bepaalde personen, die ter herinnering op de mensa
deze toevoegingen gesteld hebben.
Het is hier geenszins de plaats om dit vraagstuk tot
klaarheid te brengen, doch ik wil niet nalaten, voor
de laatstaangehaalde mogelijkheid nog op een analo
gie te wijzen. Op het kerkhof van het Limburgsche
dorpje Schinnen ligt een XVe eeuwsche altaarmensa
van blauwe steen, die weliswaar geen merken draagt,
maar eenige wapenschildjes van het bekende adellijke
geslacht Van Eijnatten, dat daar destijds naar alle
waarschijnlijkheid een altaar gesticht heeft en om de
herinnering daaraan te bewaren, zorg heeft gedragen,
dat zijn wapen de mensa sierde.
Afb. 7. Lengte 2.25 M., breedte 1.10 M.
26
