begonnen in het eind van de veertiende eeuw
ter vervanging van een toren die meer Oost
waarts had gestaan.
Geheel op zichzelf staat de bekende Abdij -
toren van Middelburg: een van den grond acht-
zijdig opgetrokken slanke reus, uitwendig ge
heel met witte Gobertangesteen bekleed, en
op de hoeken van steunbeeren voorzien. Her
haalde malen is de toren door brand geteis
terd, het laatst in Mei 1940. Achtkante torens
zijn in Vlaanderen geenszins zeldzaam, maar
dan betreft het bijna zonder uitzondering
torens op het kruis van een kerk, en niet een
naast de kerk zooals hier. Het is mogelijk,
dat de vrij duistere bouwgeschiedenis van de
Abdij thans door een nieuw oudheidkundig on
derzoek eenigszins zal kunnen worden opgehel
derd, maar een vreemd geval zal de toren èn
door zijn vorm èn door zijn plaatsing tegen de
Zuidzijde altijd blijven. Hoe de toren, die wel
licht in de tweede helft van de 14de eeuw is
begonnen, volgens de plannen van die of de
volgende eeuw zou moeten eindigen, is een
interessante, maar vrijwel onoplosbare vraag.
Aan den eigenaardigen bovenbouw van met
lood bekleed hout welken wij kenden, en die
van een herbouw na een brand in 1712 dag-
teekende, ging een luchtiger houten top van
1590 vooraf, die op zijn beurt al eenige voor
gangers had gehad. In de verte verwant door
veelhoekigen aanleg zijn de beide zeshoekige
39
