Kasteel en zijn buitenwerken nog meer tegen een
aanval te verzekeren, had Vauban op 600 m voor
waarts van La Casotte, tusschen Maas en Sambre, een
verschanste linie in de rotsen doen uithouwen, de
„linie van Vauban" genoemd.
De bezetting der vesting was thans een 15000 man
sterk, het bevel werd gevoerd door den dapperen
maarschalk Boufflers, nog juist bijtijds erbinnen ge
komen met een 7-tal regimenten dragonders, een
compagnie mineurs, een compagnie kanonniers en den
bekwamen ingenieur Mesgrigny, leerling van Vauban.
De maarschalk hield zich in het Kasteel op.
1 Juli werd Namen berend door de ruiterij van
Athlone en baron de Heyde en den 3den kwam de
Koning-Stadhouder met zijn belegeringstroepen, on
geveer 80.000 man, voor de stad. Dat hij de moeilijk
heden van het beleg inzag, blijkt uit hetgeen hij op 5
Juli aan den raadpensionaris Heinsius schreef„het
garnizoen is zeer sterk en de fortificatiën, inzonderheid
aan 't Kasteel, zeer verbeterd, zoodat het een hard
nootje zal zijn te kraken". Het beleg verschilt dan ook
in menig opzicht van dat van 1692.
De eerste 8 dagen werden besteed aan het maken
eener circumvallatie-linie en het leggen van 3 ge-
meenschapsbruggen, één over de Sambre en twee over
de Maas. In den nacht van 11 op 12 Juli werden de
loopgraven tegen de stad geopend door 3 Neder-
landsche regimenten onder den Gen.-Majoor Fagel
(die al spoedig zwaar gewond werd), op hetzelfde
front als in 1692. Viel dat jaar de stad reeds in 7
dagen in handen der Franschen, thans duurde het
aanzienlijk langer en werd zij eerst op 3 Augustus
overgegeven na vele verliezen aan beide zijden. De
leiding van den aanval berustte aanvankelijk bij den
Ingenieur-generaal du Puy de l'Espinasse en den
Luitenant-generaal van Tettau, doch de Koning-
Stadhouder, die met den Keurvorst van Beijeren
69
